W tym kontekście warto zwrócić uwagę na wyrok Trybunał Sprawiedliwości w sprawie C-461/13 Bund für Umwelt und Naturschutz Deutschland  (tzw. sprawa Weser), ECLI:EU:C:2015:433, w którym Trybunał rozstrzygnął spór o status prawny celów środowiskowych określonych w Ramowej Dyrektywie Wodnej. Zgodnie z orzeczeniem Trybunału, cele te są prawnie wiążące. Oznacza to, że państwa członkowskie są zobowiązane do odmowy udzielenia zezwolenia takim przedsięwzięciom, których funkcjonowanie mogłoby zagrozić realizacji celów ochronnych wynikających z Ramowej Dyrektywy Wodnej. Trybunał zajął również stanowisko w sprawie „zasady niepogorszenia”, stwierdzając, że wiąże ona państwa członkowskie w takim stopniu, że obniżenie jakości wód powierzchniowych nie jest już dozwolone – wody niespełniające wymagań ochronnych nie mogą być dalej pogarszane.