Καθορισμός τοποθεσίας και θέσπιση μέτρων διατήρησης
Οδηγία για τους οικοτόπους - Επιλογή και προσδιορισμός ειδικών ζωνών διατήρησης (ΕΖΔ)
Μόλις η Επιτροπή ολοκληρώσει την επιλογή των ΤΚΣ (άρθρο 4 παράγραφος 3) κατά την τελευταία φάση, τα κράτη μέλη υποχρεούνται να ορίσουν τους τόπους κοινοτικής σημασίας ως ΕΖΔ βάσει της εθνικής νομοθεσίας. Το νομικό καθεστώς που προστατεύει τους εν λόγω τόπους (δηλαδή το άρθρο 6, βλ. παρακάτω) τίθεται σε ισχύ μόλις η Επιτροπή πραγματοποιήσει την επιλογή των ΤΚΣ, οπότε πριν από τον ουσιαστικό ορισμό από τα κράτη μέλη ως ΕΖΔ, αλλά μετά την υποβολή των προτάσεων από τα κράτη μέλη.
Για να παρέχεται η απαραίτητη νομική σαφήνεια, η πράξη ορισμού των ΕΖΔ πρέπει, εκτός από την παροχή του ονόματος και της τοποθεσίας του τόπου, να είναι σαφής και νομικά διαφανής όσον αφορά:
- Τον σκοπό του ορισμού (δηλ. συμβολή στη δυνατότητα διατήρησης ή, όπου απαιτείται, αποκατάστασης σε ικανοποιητική κατάσταση διατήρησης των φυσικών οικοτόπων και των ειδών που είναι παρόντα στον προς διατήρηση τόπο)
- Τα είδη και τους τύπους οικοτόπων για τα οποία έχει οριστεί η ΕΖΔ (για παράδειγμα, με την απαρίθμηση -είτε στην ίδια την πράξη είτε σε ξεχωριστό νομικά δεσμευτικό έγγραφο- όλων των ειδών του παραρτήματος II και των τύπων οικοτόπων του παραρτήματος Ι που είναι σε σημαντικό βαθμό παρόντα σε κάθε τόπο)
- Τα όρια των ΕΖΔ (συμπεριλαμβάνοντας χάρτη ή χάρτες -είτε στην ίδια την πράξη είτε σε ξεχωριστή νομική, διοικητική και/ή συμβατική πράξη με δεσμευτική ισχύ- που καταδεικνύουν το ακριβές όριο του τόπου ή των τόπων. Ο χάρτης θα πρέπει να συνάδει με τα σχετικά εθνικά/περιφερειακά χαρτογραφικά συστήματα και να είναι σε κατάλληλη κλίμακα ώστε όλα τα ενδιαφερόμενα και θιγόμενα μέρη να είναι σε θέση να καθορίσουν τη χωρική τοποθεσία του τόπου σε σχέση με τις εκμεταλλεύσεις γης).