Unijne przepisy dotyczące jakości powietrza
Rozporządzenie (UE) 2017/852 w sprawie rtęci
Od 2011 r. UE zakazała wszystkim państwom członkowskim wywozu rtęci metalicznej oraz niektórych związków i mieszanin rtęci (rozporządzenie (WE) nr 1102/2008). Wprowadzono przepisy dotyczące bezpiecznego składowania rtęci oraz przepisy dotyczące sposobu unieszkodliwiania odpadów rtęci w sposób bezpieczny dla zdrowia i środowiska. W dniu 1 stycznia 2018 r. w UE weszło w życie nowe rozporządzenie w sprawie rtęci ((UE) 2017/852). Unijny zakaz wywozu uzupełniono zakazem przywozu rtęci i jej mieszanin. Niektóre określone produkty z dodatkiem rtęci nie mogą być wywożone, przywożone ani produkowane. Ponadto ograniczone jest stosowanie amalgamatu; istnieją również wymogi, aby gabinety stomatologiczne, w których stosuje się amalgamat dentystyczny lub amalgamat w wypełnieniach, były wyposażone w separator amalgamatu. Rozporządzenie reguluje także stosowanie rtęci w działalności przemysłowej, składowanie odpadów rtęci itp.
Rozporządzenie ogranicza przywóz rtęci i niektórych jej mieszanin do UE. Zakazany jest również wywóz rtęci do państw spoza UE. Rozporządzenie zawiera również przepisy dotyczące niektórych rodzajów produktów zawierających rtęć, stosowania amalgamatu, stosowania rtęci w działalności przemysłowej oraz sposobu składowania i unieszkodliwiania odpadów rtęciowych. W szczególności rtęć i jej związki, czy to w postaci czystej, czy też mieszanin, pochodzące z jakichkolwiek dużych źródeł muszą być uznawane za odpady w rozumieniu dyrektywy ramowej w sprawie odpadów i unieszkodliwiane bez zagrażania zdrowiu ludzi lub szkody dla środowiska. Takie unieszkodliwianie nie powinno prowadzić w żadnej formie do odzysku rtęci. Obiekty czasowego składowania muszą być przeznaczone i wyposażone do tego celu. Gdy tylko odpady rtęciowe opuszczą obiekt czasowego składowania, operatorzy obiektów dokonujących czasowego składowania odpadów rtęciowych muszą wydać zaświadczenie potwierdzające wysłanie odpadów rtęciowych do obiektu dokonującego operacji unieszkodliwiania.
Państwa członkowskie muszą przedsięwziąć wszelkie środki niezbędne do zapewnienia wdrożenia sankcji za naruszenia rozporządzenia. Sankcje te muszą być skuteczne, proporcjonalne i odstraszające.