Περαιτέρω νομολογία για την ΕΠΕ (επιλογή)
Από το σύνολο του περιβαλλοντικού δικαίου της ΕΕ, η οδηγία ΕΠΕ έχει τον υψηλότερο αριθμό αποφάσεων του ΔΕΕ που σχετίζονται με τις διατάξεις της.
Το 2013, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δημοσίευσε συλλογή νομολογίας του ΔΕΕ στον τομέα της εκτίμησης περιβαλλοντικών επιπτώσεων, η οποία αργότερα επικαιροποιήθηκε το 2017 προς εξέταση αποφάσεων που εκδόθηκαν εν τω μεταξύ. 
Σε αυτήν την ενότητα, εξετάζονται μόνον υποθέσεις που αφορούν τις γενικές αρχές της οδηγίας ΕΠΕ, δεδομένου ότι έχουν ήδη αναφερθεί σε προηγούμενα τμήματα της ενότητας εκπαίδευσης υποθέσεις σχετικά με συγκεκριμένα μέρη της διαδικασίας ΕΠΕ και οι σχετικές διατάξεις.
Το ΔΕΕ, σε μία από τις πρώτες ουσιαστικές υποθέσεις που αφορούν την ερμηνεία της οδηγίας ΕΠΕ, κρίνει ότι η διατύπωση της οδηγίας υποδηλώνει ότι έχει ευρύ πεδίο εφαρμογής και ανάλογο σκοπό. Αργότερα, το γεγονός αυτό ενισχύθηκε περαιτέρω από άλλες αποφάσεις , καθιερώνοντας έτσι το ευρύ πεδίο εφαρμογής και τον ανάλογο σκοπό της οδηγίας ΕΠΕ στη νομολογία.
Το ΔΕΕ έχει αξιολογήσει επίσης, σε ορισμένες περιπτώσεις, το δικαίωμα των ιδιωτών να επικαλούνται την οδηγία ΕΠΕ. Προς τούτο, το Δικαστήριο διαπίστωσε ότι εάν επιβληθεί στα κράτη μέλη υποχρέωση να ακολουθούν συγκεκριμένη συμπεριφορά, η αποτελεσματικότητα της οδηγίας θα μειωθεί εάν οι ιδιώτες δεν μπορούν να την επικαλούνται σε νομικές διαδικασίες και τα εθνικά δικαστήρια δεν τη λαμβάνουν υπόψη ως προς το ζήτημα εάν ο εθνικός νομοθέτης έχει παραμείνει εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας που ορίζει η οδηγία κατά την εκτέλεση της μεταφοράς της στο εθνικό δίκαιο ή όχι. Όταν το εθνικό δικαστήριο προβαίνει σε τέτοια εκτίμηση, μπορούν να λαμβάνονται υπόψη οι διατάξεις της οδηγίας ΕΠΕ προκειμένου να ελεγχθεί εάν ο εθνικός νομοθέτης παρέμεινε εντός των ορίων της διακριτικής ευχέρειας που ορίζει η οδηγία.