Οι απορρίψεις από εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων
Εκτός από την υποχρέωση που επιβάλλεται στα κράτη μέλη από το άρθρο 4 όσον αφορά την επαρκή επεξεργασία και από την υποχρέωση σύμφωνα με το άρθρο 5 για αυστηρότερη επεξεργασία σε περίπτωση αναμενόμενης απόρριψης σε ευάλωτες περιοχές, οι εν λόγω απορρίψεις πρέπει να πληρούν τις απαιτήσεις του παραρτήματος Ι-Β. Για παράδειγμα, οι απορρίψεις από εγκαταστάσεις επεξεργασίας αστικών λυμάτων πρέπει να πληρούν ποσοτικές απαιτήσεις ως προς τις βιομηχανικές ανάγκες σε οξυγόνο, τις ανάγκες σε χημικό οξυγόνο και το συνολικό φορτίο των αιωρούμενων στερεών (παράρτημα Ι, πίνακας 1). Το Δικαστήριο έκρινε πρόσφατα ότι η υποχρέωση που επιβάλλεται στα κράτη μέλη από το άρθρο 4 που αφορούσε την υποβολή των λυμάτων σε κατάλληλη επεξεργασία από τους οικισμούς (υπόθεση C-398/14 Επιτροπή κατά Πορτογαλίας, σκέψη 45), καθώς και η υποχρέωσή τους βάσει του άρθρου 5 τα ύδατα αυτά να υπόκεινται σε αυστηρότερη επεξεργασία από την περιγραφόμενη στο άρθρο 4 πριν από την απόρριψή τους σε ευάλωτες περιοχές (υπόθεση C-38/15 Επιτροπή κατά Ισπανίας, σκέψη 24), αλλά και η υποχρέωση, και στις δύο περιπτώσεις, οι απορρίψεις αυτές να πληρούν τις απαιτήσεις του παραρτήματος Ι-Β, δεν συνεπάγεται τη λήψη δειγμάτων για ένα ολόκληρο έτος.
Οι σταθμοί επεξεργασίας αστικών λυμάτων που κατασκευάζονται ώστε να συμμορφώνονται με αυτές τις απαιτήσεις πρέπει «να σχεδιάζονται, να κατασκευάζονται, να λειτουργούν και να συντηρούνται με τρόπο που να εξασφαλίζει επαρκείς αποδόσεις υπό όλες τις συνήθεις τοπικές κλιματικές συνθήκες» λαμβάνοντας υπόψη τις εποχιακές διακυμάνσεις του φορτίου (άρθρο 10).