EU Water Law

SCHMUCKBILD + LOGO

INHALT

BREADCRUMB

Η εφαρμογή της οδηγίας

 

Είναι δυστυχώς γνωστό ότι η εφαρμογή της οδηγίας υπήρξε ιδιαίτερα επίπονη σε πολλά κράτη μέλη επειδή απαιτεί μεγάλες επενδύσεις από τους περισσότερους δήμους. Το 2004, η Επιτροπή δημοσίευσε έκθεση σχετικά με την εφαρμογή της οδηγίας (COM(2004)248), στην οποία διαφαίνεται ότι οι απορρίψεις αστικών λυμάτων ενδέχεται να είναι η δεύτερη πηγή ευτροφισμού των υδατικών συστημάτων και να ευθύνονται για έως και 50 % του συνολικού αντίκτυπου, παρά τις προσπάθειες που καταβάλλονται. Το 2002, με εξαίρεση τη Γερμανία και τις Κάτω Χώρες, μόνο το 52 % των οικισμών που αποβάλλουν τα ύδατά τους σε ευαίσθητες περιοχές συμφωνούσαν με το γεγονός ότι απαιτείται αυστηρότερη επεξεργασία και μόνο 387 από τις 556 επαρχίες με περισσότερους από 100 000 κατοίκους είχαν συστήματα επεξεργασίας τα οποία κρίνονταν ικανοποιητικά. Η έκθεση παρείχε επίσης σύνοψη των «πολυάριθμων» διαδικασιών που βρίσκονται σε εξέλιξη ενώπιον του Δικαστηρίου. Έτσι, ακόμη και το 2013 και το 2016 η Γαλλία διαπιστώθηκε ότι τελεί υπό παραβίαση, χωρίς καν να είναι σε θέση να συζητήσει τη φερόμενη παράλειψή της, μην συλλέγοντας και υποβάλλοντας σε κατάλληλη επεξεργασία τα αστικά λύματα σε πολλούς υπερπόντιους οικισμούς (υπόθεση C-23/13 Επιτροπή κατά Γαλλίας), αλλά και σε ηπειρωτικούς οικισμούς ακόμη (υπόθεση C-314/15 Επιτροπή κατά Γαλλίας). Ορισμένα κράτη μέλη δεν μπορούν καν να επιχειρηματολογήσουν προς υπεράσπισή τους για τη διαπιστούμενη παραβίαση όλων των προαναφερθεισών σημαντικών απαιτήσεων για δεκάδες οικισμούς (βλέπε, για παράδειγμα, υπόθεση C-565/10, Επιτροπή κατά Ιταλίας, υπόθεση C-85/13 Επιτροπή κατά Ιταλίας). Ακόμη και μόνο για τη μη συμμόρφωση κατά την επεξεργασία λυμάτων σε δύο εγκαταστάσεις, το Δικαστήριο διέταξε κατ’ αποκοπή καταβολή ποσού ύψους 2 000 000 ευρώ και περιοδικές πληρωμές 2 800 ευρώ ανά ημέρα καθυστέρησης (υπόθεση C-576/11 Επιτροπή κατά Λουξεμβούργου).