WATER FRAMEWORK DIRECTIVE

Zrzuty do wód powierzchniowych sa kontrolowane poprzez "podejscie laczone dla zródel punktowych i rozproszonych" (art. 10 ust. 1). Ramowa dyrektywa wodna w rzeczywistosci odnosi sie w tym wzgledzie do innych dyrektyw, zarówno tych obowiazujacych w momencie jej przyjecia, jak i pózniejszych, dotyczacych wody lub oddzialywania wody, w tym do "innego odpowiedniego prawodawstwa wspólnotowego" (art. 10 ust. 2 RDW). RDW stanowi zatem, ze panstwa czlonkowskie zapewniaja ustanowienie i/lub wdrozenie róznorodnych instrumentów. Obejmuje to, z jednej strony, dla zródel punktowych, dopuszczalne wartosci emisji lub kontrole oparte na dostepnych technikach. Z drugiej strony odnosi sie to, w przypadkuoddzialywan rozproszonych, do kontroli "w tym, w stosownych przypadkach, najlepszych praktyk srodowiskowych" przewidzianych w tych innych dyrektywach; jest to odniesienie, które wydaje sie dzialac jako srodek wykonawczy (art. 10 ust. 2 RDW).
Specjalne zasady maja zastosowanie do szeregu substancji priorytetowych ze wzgledu na "przedzial srodowiska wodnego (...), w którym substancja prawdopodobnie sie znajdzie, a zatem w którym jej stezenie bedzie najprawdopodobniej mierzalne". Taki przedzial jest zdefiniowany jako zespól wody, osadów lub fauny i flory i okreslany jako "matryca" (art. 2 ust. 1 dyrektywy 2008/105/WE, zmienionej dyrektywa 2013/39/UE )Rzeczywiscie, w przypadku substancji bardzo hydrofobowych, które gromadza sie w faunie i florze i sa trudno wykrywalne w wodzie, srodowiskowe normy jakosci powinny w zasadzie dotyczyc fauny i flory (motyw 17 oraz art. 3 ust. 2 i 3 dyrektywy 2008/10/WE z pózn. zm.)